ข้อมูลเกี่ยวกับอิบิซาน ฮาวด์ และลักษณะนิสัย

 

อิบิซาน ฮาวด์ เป็นที่รู้จักว่าสุภาพ ฉลาดและต้องการการเอาใจ สุนัขพันธุ์นี้ยินดีที่จะแลกเตียงนุ่มๆ กับการวิ่งและล่าสัตว์ 

 

ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับอิบิซาน ฮาวด์ 
The Ibizan Hound Dog Breed

นอกจากลักษณะของหูขนาดใหญ่แล้ว อิบิซาน ฮาวน์มักจะถูกเข้าใจว่าเป็นสุนัขพันธุ์เกรย์ฮาวด์ (Greyhound) 

ขนาด:

น้ำหนัก:

เพศผู้:    45 - 55 ปอนด์ 

เพศเมีย: 40 -50 ปอนด์ 

ความสูง

เพศผู้: 26 นิ้ว

เพศเมีย:  25 นิ้ว

ลักษณะเด่น:

Dolichocephalic (หน้ายาว) หูตั้ง (โดยธรรมชาติ)

ความคาดหวัง: 

การออกกำลังกาย: 40นาที/วัน

ระดับพลังงาน: ปานกลาง

อายุขัยเฉลี่ย:  12 - 14 ปี

น้ำลายสอ: ต่ำ  การกรน: ต่ำ

การเห่า: ปานกลาง

การขุด : ปานกลาง ความต้องการการเอาใจใส่: ต่ำ

สายพันธุ์เพื่อการ: 

ไล่กระต่าย (Coursing rabbits) 

ขน

ความยาว: สั้น

ลักษณะ: แบน

สี:   ขาว แดง ล้วน (solid) และทุกการผสม

การดูและรักษาความสะอาด: ต่ำ

การขึ้นทะเบียนของสมาคม

การจัดกลุ่มตาม American Kennel Club (AKC): ต้อนสัตว์ (Herding) 

การจัดกลุ่มตาม United Kennel Club (UKC):  Sighthounds and Pariahs 

อัตราการพบ: ปกติ

อิบิซาน (ออกเสียงว่า ee-BEE-than) มีลักษณะคล้ายกับเทพเจ้าของชาวอียิปต์ อนูบิส (Anubis) สุนัขพันธุ์นี้เป็นหนึ่งในตระกูลสายพันธุ์ฮาวน์ ซึ่งมีลักษณะรูปร่างคล้ายกับสุนัขสายพันธุ์เกรย์ฮาวน์ ด้วยขาที่ยาวเพรียว ร่างกายที่แคบ และมีใต้ท้องโก่งคล้ายคันธนู ข้อเท้าแคบ และหางยาว ด้วยหูขนาดใหญ่ อิบิซาน ฮาวน์มักจะถูกเข้าใจว่าเป็นลักษณะใกล้เคียงของสุนัขพันธุ์เกรย์ฮาวด์ (Greyhound)  

นอกเหนือจากหูอันเป็นเสมือนสัญลักษณ์ของพันธุ์นี้ อิบิซานมีอีกหลายลักษณะที่ไม่เหมือนกับของไซท์ฮาวน์ (sighthound) เช่น อกไม่ลึก มุมระหว่างหัวไหล่ไม่แหลม ท่าทางการเดินจะเยื้อนย่างด้วยปลายเท้า หางยกสูงเมื่อวิ่งเหยาะๆ

ถึงแม้ว่าจะวิ่งได้รวดเร็ว แต่อิบิซานมีจุดเด่นที่ความกระฉับกระเฉงว่องไว และความสามารถในการกระโดด สุนัขพันธุ์นี้มีท่าทางสง่าคล้ายกวาง ซึ่งพิสูจน์จากท่าทางการวิ่งและกระโดดในภูมิประเทศที่ขรุขระ อิบิซานเป็นสุนัขขนาดกลางถึงสูง มีความสูงตั้งแต่ 22 1/2 นิ้ว ถึง 27 1/2 นิ้ว และหนักตั้งแต่ 45 ถึง 55 ปอนด์ ขนสั้นและเรียบติดผิวหน้ง ซึ่งขนของสุนัขพันธุ์นี้มีหลายลักษณะตั้งแต่ ขนหยาบ ยาวประมาณ 1 ถึง 3 นิ้ว มีหลายสีตั้งแต่ สีแดง เทาอมเหลือง โดยมีสีขาวหรือไม่ไม่สีขาวผสม บางตัววอาจจะพบว่ามีสีขาวเกือบทั้งตัวมีค่าเพียงจุดแดงแต้ม 2 - 3 จุด

ลักษณะนิสัย: 

อิบิซาน ฮาวน์ มีลักษณะนิสัยผสมระหว่างขุนนางในราชสำนักกับนักล่าสัตว์ป่า เขาชอบการเอาใจแต่ก็สามารถแลกที่นอนอันแสนนุ่มกับโอกาสในการวิ่งและล่าสัตว์ เขาค่อยข้างจะเงียบเมื่ออยู่ในบ้าน

ลักษณะเด่นอีกอันคือเขาจะเห่าในระหว่างวิ่งไล่ เขาถือได้ว่าเป็นสุนัขที่สุภาพและดูแลง่ายที่สุด เขาสุภาพกับสุนัขตัวอื่นและเด็กๆ ควรแยกเขาจากคนแปลกหน้า และจากครอบครัวในบางครั้ง

เช่นเดียวกับสุนัขพันธุ์ ไซท์ ฮาวน์ (Sight Hounds) อื่น คำว่าเชื่อฟังไม่ได้สลักเป็นชื่อกลางของพวกเขา เขาอาจจะวิ่งออกไปโดยไม่กลับมาจนกว่าเขาจะอารมณ์ดีหรือว่าพร้อมที่จะกลับ เขาไม่ได้ฉลาดเกี่ยวกับทิศทางและไม่มีความคิดว่าเขาจะต้องป้องกันคุณหรือบ้านของคุณจากคนร้าย

อาศัยกับ: 

อิบิซาน ฮาวน์ จะไม่มีความสุขหากเขาไม่มีโอกาสได้วิ่งทุกวัน เขาชอบที่จะล่าและไล่สัตว์เล็กๆ ตัวอื่น ดังนั้นจึงต้องระมัดระวังหาว่าคุณจะปล่อยเขาออกจากสายจูง ในหลายพื้นที่อาจจะปลอดภัยที่จะปล่อยอิบิซาน ฮาวน์ออกจากสายจูง

เขาชื่นชอบเตียงที่อ่อนและแสงแดดอุ่นๆ ที่บ้าน เขามักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพักผ่อน ตราบเท่าที่เขาได้ออกกำลังกายอย่างเพียงพอแล้ว 

ประวัติ: 

ดังที่สะท้อนในชื่อของเขาที่ว่า อิบิซาน  (ออกเสียงว่า ee-BEE-than) มีแหล่งกำเนิดจากเกาะ อิบิซาน ในทะลเมดิเตอร์เรเนียน เพื่อใช้ในการล่ากระต่าย ซึ่งไม่ได้มีการบันทึกต่อเกี่ยวกับสุนัขพันธุ์นี้ แต่มีข้อสงสัยในความลึกลับว่าทำไมสายพันธุ์นี้จึงดูเหมือนราวกับว่าก้าวออกมาจากหลุมศพของชาวอียิปต์ และถูกค้นพบหลังจากนั้นอีกหลายพันปีต่อมาและห่างไกลมาอีกหลายพันไมล์ 

มีความเป็นไปได้ว่า พ่อค้าชาวโพลีนีเชียนอาจจะนำสุนัขพันธุ์นี้มาที่อิบิซานและเกาะใกล้เคียงในช่วงต้น 800 ปีก่อนคริศตกาล ซึ่งที่นี่พวกเขายังคงรักษาและถูกพัฒนาด้านความสามารถในการล่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม จากการดู ดมกลิ่น และการได้ยินเสียง แต่จากสภาพอากาศที่เลวร้ายทำให้ไม่เหมาะที่จะรักษาสายพันธุ์นี้ จึงไม่แปลกใจว่าสายพันธุ์นี้หาได้ยากในปัจจุบัน ในบ้านเกิดของเขา สุนัขพันธุ์นี้ถูกเรียกว่า  Ca Eibisenc

จนกระทั่งในทศวรรษที่ 1950สายพันธุ์นี้ได้ถูกส่งออกและเริ่มต้นการเป็นสุนัขเพื่อเป็นเพื่อนคู่หู และเพื่อจัดแสดง โดยท่ามกลางสุนัขพันธุ์หายากที่สุดอื่นๆ อิบิซาน ฮาวน์ เป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่ควรสวดมนต์ภาวนาให้

ขนที่สั้นเพียงแค่การอาบน้ำทำความสะอาดก็เพียงพอ ส่วนขนที่ยาวกว่าอาจต้องดูแลเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อาจต้องแปรงขนบ้างในบางโอกาส ขนที่ตายควรจะได้รับการสางออกปีละ 2- 3 ครั้งต่อปี มีเพียงขนยาวรอบบริเวรปากเท่านั้นที่ควรทำความสะอาดอย่างสม่ำเสมอ

เกี่ยวกับบทความการดูแลสัตว์เลี้ยง